‘Ik gaf mijn dienstwapen aan een collega. Uit voorzorg’. Het citaat komt van Steven De Smet, enfant terrible en hoofdcommissaris bij de Gentse politie. In De Morgen van 21/1/2017 staat een kwetsbaar interview over zijn werk bij de fikken en interne intriges bij het Gentse korps. Hoge bomen vangen veel wind. Bomen in een storm gaan wel eens tegen de grond. Je voelt in het interview het kruisverhoor van de journalist. Hij weet dat er meer is, maar Steven blijft sereen, defensief ook. Het is niet makkelijk om over het delicate verleden te praten. Toch is het evenmin een optie om als een geslagen hond in een kooi te blijven zitten. Het verhaal raakt ons. We zien en voelen gelijkenissen – maar zwijgen. Een verhaal dat nu, twee weken later, alsnog aangevuld wordt.

De klokkenluiders

Het weekblad Humo zet deze week immers zijn tanden in een aantal…

Vandaag staat in De Standaard opnieuw een artikel over Comité D… Dat veiligheid en een performante overheid (politie- en veiligheidsdiensten) ons nauw aan het hart liggen, moeten we ongetwijfeld niet benadrukken.

Artikel De Standaard Online – 03/02/2016

In het interview wordt oa ook Elke Wambacq vanuit Dinobusters geïnterviewd – over haar visie hoe de veiligheidsdiensten dan wel georganiseerd moeten worden, als ze disruptief moeten zijn.

We schreven er al eerder blogs over (Comité D maakt zich op… en over ons grote respect voor de politie) en zijn bereid mee aan de kar te blijven trekken. Uiteraard moet het initiatief blijven komen vanuit de politiek en de politie zelf. Al is de weg nog lang voor we een “Counter Terrorist Unit” (CTU) hebben zoals in de “reeks 24”.

Ik hoop alvast dat ik me deze vraag  nooit meer moet stellen…

Samen sterk… Op naar een nieuw soort veiligheids- en…