Een blik op de toekomst: stront wordt meststof

Schermafbeelding 2015-12-12 om 14.55.05

 

Nu de champagneflessen van gisterenavond uitgeknald zijn en iedereen boordevol goede voornemens aan 2016 begint, voel ik dat de tijd rijp is om ook via mijn blog de blik op 2016 te krijgen.

Stront wordt meststof

Het hoeft geen betoog… Wie mij online en in real life een beetje gevolgd heeft, weet dat 2015 niet bepaald mijn makkelijkste jaar is geweest. En toch blijkt de stront van het voorbije jaar net die meststof te bevatten om nieuwe ideeën te doen kiemen, ontpoppen, opgroeien. Ja, net dat moeilijk jaar heeft mij gedwongen om keuzes te maken die ik anders ongetwijfeld nog even had uitgesteld. Keuzes die mij serieus uit mijn comfort zone dwingen. Keuzes die mij terug naar de basics doen grijpen. Wat is de kern van mijn bestaan? Wat vind ik cruciaal en waar haal ik mijn energie uit?

Weg bij Vlaamse overheid

En dan kan ik alleen maar concluderen dat ik de juiste knoop heb doorgehakt door mijn loopbaan bij de Vlaamse overheid vanaf 1 januari 2016 op pauze te zetten. Na 13,5 jaar bij de Vlaamse overheid sla ik een andere richting uit. Er is een tijd van komen en gaan, en mijn tijd van gaan is nu gekomen. Dat betekent ook dat ik mijn warme collega’s en vrienden moet achterlaten en mij richten op dit nieuwe verhaal.

De vele berichtjes, mails, kaartjes, bloemen en sms’en van de afgelopen maanden doen mij beseffen dat ik daar toch een steentje heb mogen verleggen in de rivier daar… Meer dan eens heb ik op mijn Spotify dit liedje van Bram Vermeulen gespeeld de afgelopen maanden

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen. De stroom van een rivier hou je niet tegen, het water vindt altijd een weg omheen. Misschien eens, gevuld door sneeuw en regen, neemt de rivier mijn kiezel met zich mee. Om ‘m dan glad en rond gesleten te laten rusten in de luwte van de zee

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten. Ik leverde bewijs van mijn bestaan. Omdat door het verleggen van die ene steen, de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan…

(Uit “De Steen” van Bram Vermeulen)

Ik heb zoveel mooie zaken meegemaakt bij de overheid, al was het zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn. En toch heb ik de overheid mee  terug in beweging gekregen, en daar ben ik best trots op! `

Gelukkig is het geen “away from” keuze maar een keuze “towards”… Een bewuste keuze die mijn toekomst een nieuwe wending geeft. En bovendien blijft mijn “public service motivation” meer dan intact. Men kan mij wel uit de overheid halen, maar niet de overheid uit mij 😉

Samen schrijven we een nieuw verhaal

Ja, in 2016 zet ik een nieuwe mijlpaal uit in mijn leven. Ik ga mij dit komende jaar enkel nog focussen op datgene wat mij professioneel energie is blijven geven, op momenten dat de energie helemaal op was, namelijk de Dinobusters. Ik ga doen wat ik niet kon laten, ook toen al de rest stilviel: schrijven, schrijven en schrijven. Boeken, artikels en blogs. Daarnaast ga ik opleidingen bedenken, in elkaar steken en geven, en ook workshops en lezingen doen, samen met Elke Wambacq. We steken ook opnieuw onze ziel in een 3de Dinobuster-verhaal (publicatie rond zomer 2016). Er zijn verder plannen voor een boek rond de kracht van interne coaching binnen organisaties (najaar 2016). En we dromen van een sprookje voor kinderen met dubbele bodem rond integriteit in organisaties (einde 2016). Maar ook poëzie en de eerste stappen naar een fictie-non fictie boek (noem het gerust een politiek-ambtelijke thriller) zullen mijn professionele aandacht krijgen.

En uiteraard blijf ik in verbinding staan met al die andere dinobusters die – buiten ons bedrijf maar in dezelfde spirit – blijven ijveren voor een warmere, opener en meer klantvriendelijke organisatie.

Ja, de organisatie van de toekomst bouw je samen. Ook in 2016! Gelukkig nieuwjaar! #tobecontinued

Voor zolang als ik leef, geloof ik in mijn eigen weg  – Er is iemand die mij vasthoudt, die precies weet wat ik zeg – En lijkt de weg soms eindeloos, en is het einde niet in zicht – Wordt dan niet te hopeloos , maar loop dan altijd naar het licht

(Uit: “Loop naar het licht” van Los Angeles, The voices”)