Kennen jullie de film nog van “Back to the future” met Michael J Fox en Christopher Lloyd?

Tjonge, is dat lang geleden dat ik nog aan die filmenreeks had gedacht. Tot gisteren. Ik was toen op de studiedag “Communicatie 2020 – ben jij er klaar voor” (op twitter te volgen met hashtag #comm2020″).

Eerste keynote van de ochtend is ondernemer, auteur, keynote speaker en bron van inspiratie Peter Hinssen. Hij spreekt voor volle zaal van woordvoerders en communicatie-ambtenaren over de tsunami aan technologische evolutie waar we als samenleving op dit moment door gaan. Oude typmachines, muziek- en videocassettekes, de commodore 64, Packman, … Ze passeren allemaal de revue terwijl de zaal beseft “ai, ik word oud” 😉

Het mag gezegd, tijdens de uiteenzetting maakt Peter Hinssen alles absoluut waar wat Steven De Smedt (@deflik) en Steven Van Belleghem (@stevenVBE) mij al over hem vertelden. De presentatie doet je nadenken, houdt een ongelooflijke spiegel voor, confronteert je met je eigen donkere zijden en het gemak waarmee je aanvaardt dat het allemaal niet zo makkelijk is als het lijkt. Bovendien slaagt Hinssen erin om je met humor verschillende keren elegant terug in de tijd te katapulteren, om je een seconde later terug je blik naar de toekomst te doen kijken.

Van alles wat Hinssen zei is één iets enorm blijven hangen bij mij. Organisaties hebben in de toekomst géén nood aan betere woordvoerders en communicatie-ambtenaren. (Die zijn al goed natuurlijk, hihi 🙂 ) Maar … er is wel héél grote nood meer leiderschap. Aan topmannen en topvrouwen die dé stem van hun organisatie vertegenwoordigen – en beseffen dat elke medewerker ambassadeur kan en zal zijn. Leidinggevenden die zelf slim communiceren en rechtstreeks in dialoog gaan met hun klanten. Ter illustratie passeren Jeff Bezos (Amazon.com), PiewDiePie , Elon Musk (Tesla, SpaceX), Pieter Zwart van Coolblue de reveu, alsook  van iets dichterbij : Wouter Torfs. Allemaal en stuk voor stuk knappe ondernemers, die zelf de visie van hun organisatie uitademen én… zijn. Voor de overheid mag daar voor mij gerust Frank Van Massenhove bij (voorzitter FOD sociale zekerheid), vergezeld van Fons Leroy (voorzitter VDAB). Zij die beseffen dat je met beperkt communicatiebudget best wel veel kan realiseren – aangezien het bij de toekomstige generaties zal draaien om “social”, netwerken, kennis delen en filteren ipv bij jezelf houden, participatie, …

Wel, op zo’n moment vind ik het altijd zalig om eens rond te kijken. Zoals op een zomers terrasje stiekem over je glas de voorbijgangers begluren… Ik zie enkele geschrokken blikken. Voor mij hoor ik gefluister: “het zal mijn tijd nog wel doen”. En… “zo’n vaart zal het wel niet lopen, nietwaar?” met een buur die heftig knikt. De bevestiging van de zelf-geruststelling. Anderen zitten dan weer te noteren, te lachen (bij momenten is Hinssen’s spiegel echt hilarisch) en heftig mee te knikken. Of natuurlijk: te tweeten over wat Hinssen voor inzichten op ons loslaat – al dan niet voorzien van een #selfie. Kwestie van het eigen netwerk te laten meegenieten 😉

En dan komt de definitie van “werk” voor een hele horde nieuwe medewerkers. Nieuwe enthousiastelingen die in onze organisaties aankomen en voor wie onze wie “werk” terug te brengen is tot “de korte periode van de dag is waar ze oude technologie moeten gebruiken“. Van de 21ste eeuw terug naar de technologie van de 20ste eeuw, om over de arbeidsorganisatie van de 19de eeuw maar te zwijgen

Doet mij alvast denken aan presentatie die ik ooit heb gegeven met Elke Wambacq aan Artevelde Gent over de generatiemix (nov 2014) – waar we focus vooral legden op een mix van talenten, luisteren naar de noden van je medewerkers, en hoe dat allemaal in netwerkorganisaties past.

De kracht van het netwerk is immers dàtgene wat maakt dat de medewerker van de toekomst nog zin heeft om te werken Het geeft extra energie, een nieuw élan… Sharing is Caring.

Wanneer ik Hinssen op het einde van zijn betoog vraag welke rol hij voor communicatie en woordvoerders ziet met het oog op de CEO’s die allemaal zélf woordvoerders worden van hun bedrijf, is het antwoord duidelijk: begeleiden & coachen. Want ook de CEO’s waar hij eerder over spreekt, zijn communicatief enorm geëvolueerd doorheen de jaren. Ze hebben zich goed laten adviseren, zijn samen met communicatie aan de slag gegaan én… ze hebben als CEO goed geluisterd. OK…Ook al stof tot nadenken.

Ik onthou verder nog: privacy wordt sowieso binnenkort een serieuze issue – niet op de krampachtige manier waarmee de discussie nu doorgaans gevoerd wordt (een foto van je kind of niet op facebook, mag ik wel getagd worden, …) – maar doordat de technologie gewoon véél meer gaat kunnen dan wij met ons beperkt brein aankunnen. Want mag ik bv de toekomstige partner van mijn dochters voor het eerst bij ons thuis ontvangen en een glas aanbieden, om na afloop de lip-afdruk te gebruiken voor een grondige DNA-analyse? Het opent alvast perspectieven 😉

En zo gaan we opnieuw terug naar de toekomst.

By the way: wie van jullie herinnert zich nog dat in de 2de film van “Back to the future” de sprong van 30 jaar richting 2015 werd gemaakt? ik alleszins niet meer…

Ik heb alvast één concreet voornemen geformuleerd gisteren: de films nog eens opnieuw bekijken, om te weten hoe visionair (of net niet) men in 1985 was. En 21/10/2015 hier opnieuw een blog over schrijven… Ik heb om te beginnen een knoop in mijn zakdoek gelegd. Of beter gezegd … het in mijn iphone agenda gezet… off course

Benieuwd hoeveel van de aanwezigen mijn voorbeeld volgen 🙂