In mijn vorige post had ik het over hoe ik door mijn burn-out van taboe naar upgrade evolueerde. Maar welke lessen heb ik nu geleerd? Ik neem jullie mee doorheen lessen die ik zelf getrokken heb uit ongetwijfeld de minst energieke, maar tevens één van de meest leerrijke periodes uit mijn hele leven… (*meer hierover in ons volgende Dinobuster-boek*)
Wat heb ik geleerd…?
“What doesn’t kill you, makes you stronger”.
Aan dat zinnetje heb ik vaak moeten denken in mijn donkerste periodes. Ik bleef immers, zelfs in donkere periodes, overtuigd dat de oplossing wel ergens was – ik moest er alleen maar bij geraken. Mijn optimistische aard heeft mij ongetwijfeld op dat moment groot stuk geholpen.
En toch… voor ik het met jullie over mijn lessen heb, wil ik benadrukken dat ik heel goed weet… elke mens is anders. Elke burn-out dus ook. Er is geen pasklare oplossing, die voor iedereen in elke context werkt. Ik pretendeer dan ook niet de waarheid in pacht te hebben en alle andere lessen af te wijzen. Ik beschrijf hier enkel en alleen een zevental lessen die ik zelf heb geleerd… the hard way… maar net zo goed… MY WAY…
LES 1 Zorg dat je weet wat en wie je energie geeft en kost.
Maak daar een lijstje van – en hou dat lijstje in de gaten. Uiteindelijk draait het vooral om balans – zowel in energie geven als krijgen. En neen, dat is niet gelijk aan de work/life balans (wat een gedrocht van een woord is dat trouwens). Er zijn bv privé dingen die mij enorm veel energie kosten (in de file staan als ik de kinderen overal moet rondvoeren bijvoorbeeld, of de strijk doen, poetsen, …) – maar ook werkdingen die mij energie kosten (boekhouding – jeuj). Op beide fronten zijn er gelukkig ook zaken die veel energie geven. Het is veel makkelijker om balans te houden als je je eigen energievreters en -gevers kent.
LES 2 Ga buiten en beweeg!
Dat zorgt voor voldoende zuurstof. Ik trek bv veel op in de natuur, want dat zorgt voor voldoende “aarde”-aarding. Het zorgt dat mijn hoofd stopt met piekeren en er ruimte komt voor nieuwe ideeën. De natuur verandert eigenlijk enorm veel – wat ik bijzonder fascinerend vind om te beleven en op te merken. Bewegen heeft trouwens een heel fijn effect op mijn algemeen welbevinden. En hé, ik moet heus niet de 10km lopen alvorens het de moeite is om buiten te komen. Vroeger wou ik mijn sportschoenen zelfs niet aandoen als ik geen half uur kon gaan joggen. Eens ik door had dat niet alles een wedstrijd is, ga ik soms gewoon buiten voor een toertje rond de blok te doen. Alles draagt bij tot de 10.000 stappen uitdaging, niet enkel joggen. Frisse lucht verjaagt bovendien donkere gedachten *zalig*.
LES 3: Respecteer je slaap.
Ik heb een hele tijd verkondigd dat ik wel zou slapen als ik dood was. Onzin natuurlijk, want net als de meeste mensen heb ik enorm veel deugd aan 7u slaap. Als ik voldoende geslapen heb, kan ik gewoon ook meer aan. Bovendien zijn mijn hersenen, net als die van elk van jullie, onwaarschijnlijk hard aan ’t werk tijdens mijn slaap om de dag te verwerken. Slapen is dus nodig om een dag te resetten – elke dag opnieuw. Dat kun je dus niet inhalen na enkele dagen, door eens uit te slapen in het weekend. Nog zo’n verhelderend inzicht.
LES 4: Geniet van stilte en respecteer je rust.
Vroeger vond ik stilte akelig, ik wou niet alleen zijn, want dat was zielig. Nu besef ik dat alleen zijn niet hetzelfde is als eenzaam zijn. Ik wentel me nu ongegeneerd in de rust die stilte kan geven. Let op, als extravertje heb ik anderen nodig voor mijn energie, maar ook extraverten hebben rust nodig. Dit is een onwaarschijnlijk inzicht voor mij gebleken: ook als extraverte persoonlijkheid mag ik genieten van de rust… om dan met volle batterijtjes terug de drukte op te zoeken.
LES 5: Repeat after me: “oh, wat fijn. Ik zal erover nadenken”.
Da’s een hele moeilijke – want het enthousiaste springkonijn in mij wil altijd “jajajaja” roepen als er weer een interessante opdracht mijn kant uit komt. Alleen… heb ik geleerd om eerst mijn agenda te raadplegen en te kijken of en wanneer ik het ingepland ga krijgen – alvorens ik iets toezeg. Agenda gewijs geen gaatje? Dan moet ik neen zeggen… met spijt in het hart. Anders breng ik alleen mijzelf en mijn omgeving hopeloos in de miserie. Zeker als ik regel 3 wil respecteren.
LES 6: Luister naar de signalen van je lichaam, zodat het niet altijd moet gaan schreeuwen. Oooooh, wat heb ik hiermee geworsteld. Leren mild zijn voor mezelf en horen wat mijn lichaam wil zeggen: geen gemakkelijke. Maar een stijve nek, een verkoudheid die niet overgaat, die toenemende vergeetachtigheid, het prikkelbaar rondlopen, roepen en kwaad worden op de mensen het dichtste bij mij, … Het zijn allemaal tekenen (en ze zijn voor ons allen net iets anders) die ik voor mezelf moest leren herkennen. Nu weet ik wat ze betekenen voor mij en vooral: dat het tijd is om gas terug te nemen als ze terug de kop opsteken
LES 7: Wees dankbaar.
Elke dag opnieuw noteer ik de drie leukste dingen van mijn dag. Gewoon, omdat ik elke dag wel leuke dingen meemaak. Vroeger ongetwijfeld ook, maar ik liet ze ondergesneeuwd geraken in de chaos en drukte van elke dag. Nu plaats ik ze op een podium en geef ze zonlicht. Ik maak ze zichtbaar voor mezelf. Ik geef ze aandacht, waardoor ze groeien en de dagen opvrolijken dat het eens wat minder is. Het leven is niet een aaneenschakeling van “WAUW’s” en “dikke duimen”. Maar las je goed kijkt, zul je zien dat ook in jouw dag zeker wat momentjes zijn om te koesteren – die je blij maken dat je op deze planeet mag rondlopen. Het is enkel een kwestie van goed kijken en aandacht geven aan het positieve in je leven.
En neen… Ik weet niet of deze lessen me altijd en in elke context gaan helpen. Ik heb helaas nog altijd geen glazen bol. Maar ik weet wel dat ik heel tevreden ben met wat ik nu doe, de toekomst die ik nu uitbouw en het deken van liefde dat mij nog altijd omringt…
Daarom, nummer 7 indachtig, wil ik een dikke merci zeggen…
- voor zij die er altijd geweest zijn,
- voor zij die gebleven zijn,
- voor zij die plots op mijn weg zijn gekomen,
- voor al die tekenen van sympathie, online en in real life
Kortom… Dankjewel voor iedereen die mijn deken van liefde gevormd hebben en nog steeds vormen.
You raise me up, to more then I can be… ❤
gen hel. Nu ben ik altijd al een flapuit geweest, met het hart op de tong. Maar het loodzware taboe dat ligt op burn-out – en eigenlijk op alles rond geestelijke gezondheidszorg – heeft ook mij wel even tegengehouden hierover te praten…
Deken van liefde
Werken aan de toekomst... doe je samen... 