Er zijn zo van die dagen dat je denk … bestaat de tele-tijdsmachine van professor Barabas écht? Je weet wel, die machines die je in een flits terugvoeren naar lang vervlogen tijden. Bepaalde discussies worden keer op keer opnieuw gevoerd – jaren gaan voorbij en we blijven ze voeren. Aan hetzelfde slakkengangetje…
Zo ook vandaag… De Gentse burgemeester Daniel Termont vond het nodig om in Het Laatste Nieuws te herbevestigen dat de Gentse politie niet op Twitter moet (lees: mag).
Online kwam heel wat reactie op deze “wereldvreemde” stelling – maar aan de kant van Termont en Stad Gent (nochtans een uitstekende online reputatie) bleef het muisstil. Gelukkig durfde DE FLIK van Gent (Steven De Smet) zich even enthousiast, open en kordaat mengen in de discussie bij Hautekiet. Op Twitter (jawel) postte hij nadien dat er al in 2010 een beleid hierrond gemaakt was. De volledige tekst staat online – en kan dus door iedereen worden geraadpleegd. Blijkbaar enkel onvindbaar of kwijt geraakt door boven genoemde burgemeester van Gent? (effe helpen: je vindt ‘m hier)
2010. Nu zijn we 2015. Vijf jaar. Vijf f*cking jaren verder. Een overheid die zo traag inspeelt op de realiteit van zijn burgers, is dat nog van deze tijd?
Gerrie Smit, voormalig conversation manager bij Stad Antwerpen en schitterend communicatie-expert vatte het als volgt samen op zijn blog: “Waar ik me echt zorgen over maak is dit: zijn onze organisaties daar nog maar mee bezig?
En daarmee legt hij perfect de vinger op de wonde.
Je kan als overheid anno 2015 écht niet meer ontkennen dat die online en offline wereld steeds meer met elkaar gemixt geraken. Ervan wegblijven als angsthaas en uit schrik voor wat allemaal mis kan gaan, is eigenlijk de zon ontkennen. Wereldvreemd. Onbegrijpelijk. Een realiteit uit de weg gaan waar al uw klanten (die uw dienstverlening betalen) wél al op zitten. En die ze ook al van u verwachten.
In 2011 (ook al 4 jaar geleden!) maakte ik voor mijn toenmalige werkgever deze presentatie rond Sociale media. Bedreiging of kans? Het hoeft geen betoog wat mijn conclusie toen was
En ach… Het gaat al lang niet meer om de sociale media op zich. Het gaat om een dagdagelijkse realiteit. En sociale media zijn daarbij echt geen doel op zich – maar wel een middel om je doelstellingen te bereiken. Bv… onze veiligheid garanderen, om er zo maar één te noemen. Want hoe politie van Gent dat gaat doen zonder online en offline te combineren? Gelukkig stopt online niet aan de grenzen van één politiezone en zijn er intussen heel wat anderen die wél een succesverhaal schrijven. Zullen we dan even op hen rekenen om het hickup van Gent goed te maken?
Werken aan de toekomst... doe je samen... 
Ik wil toch pleiten voor wat nuance. Kiezen om niet actief te zijn op Twitter kan een legitieme keuze zijn als je niet de mensen of middelen hebt om op àlle platformen aanwezig te zijn. Twitter lijkt me voor slechts weinig organisaties het prioritaire medium om op in te zetten, tenzij je een organisatie bent die zich specifiek richt op a) de media of b) een specifiek deel van de sociaal-digitaal actieve bevolking. Voor een organisatie als de lokale politie kan ik me voorstellen dat ze vele andere prioriteiten heeft en meer energie wil steken in andere doelgroepen bereiken. Want eerlijk gezegd, actieve Twitteraars zijn geen moeilijk te bereiken doelgroep, he Nancy. Wij vinden sowieso onze weg wel naar informatie en aangifteformulieren en al 🙂
Geloof me Maarten, de visietekst (in link) is héél genuanceerd. En het debat is er heel genuanceerd gevoerd. Dan als argument voeren dat op Twitter er enkel cafépraat te vinden is, is van de pot gerukt. Niet meer van deze tijd. Wereldvreemd. Er zijn lokale overheden met veel minder middelen dan Stad Gent die het schitterend doen op dat medium. En een account hebben maar er niets mee doen (zoals ze nu doen) is helemaal hallucinant… Zeker aanrader: boek De Nieuwe Politie van Steven De Smet (uitgerekend van… politiezone Gent) – daar vind je ook verhaal van A-Z en met al zijn nuances 😉
In het interview in HLN staat niet ‘op Twitter is er enkel cafépraat te vinden’. Dat is zijn woorden verdraaien. Er staat: “Termont erkent dat Twitter en Facebook nuttig kunnen zijn, maar hij noemt ze de cafétoog van de 21ste eeuw, waar iedereen makkelijk zijn gal kan spuwen.” Termont erkent dus het nut van Twitter, maar focust ook op een nadeel van Twitter, waar we m.i. niet blind voor mogen zijn. (Eentje dat Sarah-Jane onmiddellijk illustreert door, jawel, haar gal te spuwen: ‘hoe achterlijk kun je zijn?’ :-p)
Ik ben wel akkoord met je dat dit geen afdoende argument is om niet actief op Twitter te zitten. Wat ik je wou zeggen, is dat er m.i. wel degelijk andere mogelijke argumenten zijn om niet actief op Twitter te zitten. In tegenstelling tot jou vind ik (actieve) Twitter-aanwezigheid geen must voor elke organisatie. Doelgroep-prioritering kan een mogelijke reden zijn. Gebrek aan middelen of mankracht ook. (En in dat laatste geval gaat het niet enkel over grootte. Een groot politiekorps kan misschien meer mensen hebben, maar moet waarschijnlijk ook exponentieel meer interventies doen, waardoor er in de eindafrekening toch minder mensen of tijd overblijven om actief op sociale media te zitten.)
🙂
We zullen er es live verder over doorbomen 🙂
*like*