Gisteren kwam ik bij het opruimen op de slaapkamer opeens een map tegen die ik al jaren niet had opengedaan. Ik weet nog steeds niet waarom ik ‘m nu wél open deed… maar bleek een poëzie map te zijn. Mijn poëzie map. Van verzamelde gedichten die ik als tiener en twintiger mooi bij hield. Gewoon, omdat ze mijn hart verwarmden.

Het eerste gedicht dat in mijn handen kwam, was  er één van Herman De Coninck.

   POËZIE

Zoals je tegen een ziek dochtertje zeg: m’n miniatuurmensje. Mijn zelfgemaakt verdrietje, 

en het helpt niet

Zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als de sneeuw gaat liggen,

en het helpt niet…

Zo helpt poëzie

Wondermooi vind ik dat. O zo herkenbaar…

En toen gebeurde het.

Ik bladerde nietsvermoedend terug verder. Tot ik op een gedichtje van FIDES stootte. Fides. Wat lang geleden dat ik dat pseudoniem hoorde. Fides, het Latijns voor “Vertrouwen”. Ik koos het pseudoniem in een periode dat Latijn nog niet zo hip was als het nu is 😉 – maar het is wel een rode draad doorheen mijn leven gebleven. Werken op basis van vertrouwen. Vertrouwen als conditio sine qua non om met mensen om te gaan, om zowel in mijn vriendenkring als op het werk elkaar te benaderen.

Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn met dit kleine kadotje van mezelf. Aan mezelf. Bijna 20 jaar geleden geschreven. Want ja, zo was ik wel: ik schreef de datum bij mijn creaties 🙂

Poëzie als blik naar mezelf. Achteruit en weer vooruit.

Benieuwd…?

Zou ik…

Ach, waarom niet. Ik vertrouw erop dat jullie het met open blik lezen 😉

Ik wens jullie alleszins de glimlach toe die ik had bij het lezen ervan. Fijne werkdag!

KADER

Ik omkader mijn bestaan

in cursief gedrukte toekomstdromen

over zekerheden

tussen vierkante haakjes

waarachter ik verschillende vraagtekens plaats

Ik omkader mijn bestaan

van glimlach tot traan

in een piepklein lettertype 

zonder te denken 

aan de akkolades

rond de twijfel

Ik omkader mijn bestaan

in roze inkt

die mooie vlekken maakt

om mij de ontelbare mogelijkheden 

aan te duiden

Wat komen zal dat ontvang ik

met een schuchtere glimlach

Maar wat nu is…

dat beleef ik

omkaderd

in mijn eigen bestaan…”

(Fides, 24/10/1995)