De voorbije dagen zijn bijzonder spannend geweest voor mijn “partner in crime” Elke Wambacq. Elke had het aangedurfd in haar blog een (opbouwende) kritische noot te laten horen over het kerntakendebat en de manier waarop dit aangepakt wordt.

ikzelf (links) en Elke (rechts) – in november 2014 op werkbezoek bij de OESO (congres over innovatie bij overheid)

Elke en ikzelf zijn samen met enkele collega’s actief in MOVI, een informeel netwerk binnen de Vlaamse overheid. Vanavond was er, zoals dat in januari hoort, de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Voorzitter Fons Leroy (gedelegeerd bestuurder VDAB en “peter” van onze beide boeken) deed er warme oproep voor de waarden van de democratie, vrijheid van meningsuiting, buiten binnen brengen en als overheid voldoende bruggen blijven slaan. Dat klonk natuurlijk als muziek in onze oren, zeker wanneer gevolgd door Geert Bourgeois, Vlaams minister-president, die zich daar via verbinden, vertrouwen en vooruitgaan volmondig bij aansloot

Minister-president Geert Bourgeois op MOVI

Het is nochtans een heel bijzonder gezelschap elke keer. Een voorrecht daarbij te mogen zijn. En net zo goed elke keer een vreemde ervaring. We halen er sowieso de gemiddelde leeftijd omlaag 😉 en zorgen voor beetje vervrouwelijking van het overwegend mannelijke gezelschap

Met het netwerk ijveren we er steeds voor om ideeën van buiten de overheid binnenin de overheid brengen – een nobele gedachte – al kun je er natuurlijk over discussiëren of buiten en binnen wel zo te onderscheiden zijn. We maken allemaal deel uit van één en dezelfde wereld, niet?

Ik kan eerlijkheidshalve niet ontkennen dat het best wel spannend was, zo naar een netwerk gaan waar de minister-president present zou zijn, daags na die blog. Toch bleek die ongerustheid nergens voor nodig… Want als één iets mij nu wel duidelijk is geworden, dan is het dat het recht op vrije meningsuiting iets wat we ten aller tijde moeten en mogen blijven bewaken.

Echt… Op een respectvolle manier kun je best wel veel gezegd krijgen. Constructief. Samen. Vanuit een zorg voor het algemeen belang en de bredere overheid.

En dat we moeten blijven durven. Durven zien. Zeggen. Doen. Denken…